Փառասիրությունն ու իմաստունը

Փառասիրությունն իմաստունի մոտ եկավ ու ասաց.

- Արի՛ ընկերանանք: Ամեն ինչ կանեմ քեզ համար:

- Եվ ի՞նչ կանես,- չշտապելով պատասխանել, հարցրեց իմաստուն մարդը:

- Կօգնեմ, որ գիտությունների թեկնածու դառնաս:

- Իսկ հետո՞:

- Հետո՝ դոկտոր:

- Ենթադրենք: Իսկ հետո՞:

- Հետո պրոֆեսոր, ակադեմիկոս կդառնաս: Բոլորը կմեծարեն քեզ, կանվանեն մեծն…

- Հետո՞

- Դե հետո կծերանաս:

- Իսկ հետո՞: Լավ, ասենք ինձանից հետո դեռևս մի տաս տարի էլ փառքս կապրի, բայց հարյուր տարի անց դժվար թե որևէ մեկը անունս հիշի: Իսկ հազար տարի ա՞նց: Արդ, ի՞նչ կարող ես ինձ տալ:

Փառասիրությունը նայեց իմաստուն մարդուն, հոգոց հանեց… ու գնաց փնտրելու մեկին, ով առանց երկար մտածելու կընկերանար իր հետ:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի